ساری - خبرگزاری ایرنا - در آیین نکوداشت مقام والای مادر در مازندران، بغض ها ترکید و اشک ها جاری شد.
نام مادر که بر زبان جاری می شود، زیباترین تصاویر در ذهن، نقش می بندد و مهربان ترین خلقت جهان هستی در خاطر مجسم می شود. مادر فقط یک نام و عنوان نیست، برای بسیاری از ما، مادر به معنای همه هستی و وجود است.
بنیاد بین المللی مادر امروز چهارشنبه از 23 مادر مازندرانی قدردانی کرد تا چراغی برای تبیین جایگاه مادر شود.
برگزاری این مراسم، همراه با اشک ها و لبخندهای شیرین بود، نام مادر که بر زبان جاری می شود چه مادر داشته باشیم یا نه، اشک بر گونه می غلطد، گاهی این اشک به خاطر محرومیت از وجود نازنین مادر است و گاهی هم به دلیل کم کاری هایی که در حق مادر کرده ایم.
صبر، نام دیگر مادر است، مادرانی که با صبوری، دنیایی مملو از مهربانی و محبت را عرضه می کنند تا شادی را گسترش دهند.
یکی در غم شهادت فرزندانش صبوری کرده و دیگری در نگهداری از فرزندان معلولش، یکی از سه معلول پرستاری کرده و دیگری از پنج معلول، یکی خود پروفسور است و دیگری پروفسور زاده، آن دیگری همسر جانباز است، یکی خیریه دارد و از فرزندان دیگران نگهداری می کند. آن یکی معلم است و سرپرست خانوار و فرزندی با رتبه 2 رقمی کنکور را تحویل جامعه داده است.
مادر است و در همه حال غمخوار فرزند، در هیچ حالتی فرزند را تنها نمی گذارد، ویلچر دختر معلولش را هل می دهد و وارد سالن می شود، به رسم زنان مازندرانی، چادر به کمر بسته تا دنیای بزرگی بسازد. آسیه عسکرزاده مادر سه معلول است، با آن حال و هوای خاص روستایی، فرزندش را هم با خود همراه کرده تا شریک شادی مادر باشد.
فریده پورکریمی، ایران نامی، رقیه کاوسی، شهربانو خلیلی، طاهره خسروی، حوا کیانی، توران محمودجانلو، راضیه یوسف پور، فروزان اصفهانی، فاطمه طراوتی، طیبه نجفیان، آسیه عسکرزاده، آزیتا رودگرمنش، آمنه صالحی، طاهره نیک خواه، رحیمه سالارکیا، حمیده رضایی، پروین سلطان پور، مولود نامی، مهرنوش کوثریان، مهرانه رضایی منفرد، مدینه صیدانلو 22 مادر مازندرانی بودند که امروز تجلیل شدند. مادر شهیدان باطبی، بیست و سومین مادری بود که باید تجلیل می شد اما به فرزندان شهیدش پیوسته بود.
مجری برنامه می خواهد فضای شادی بر مراسم حاکم شود اما همه چشم ها تر است، هر کاری می کند که بانوان حاضر در سالن، غمگین نباشند اما تا تصاویری از مادران بر روی پرده به نمایش درمی آید چشم ها خیس می شوند.
بغض ها می ترکند و مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری مازندران هم نمی تواند در جایگاه مسئولیتی خود، از عواطف و احساسات مادرانه دوری کند و اشک را جاری می کند، نمی تواند از مادرش سخن بگوید و گریه نکند، مادری که در روزهای سخت جنگ، همراه همسر خود بوده و پس از شهادت همسر، فرزند را در آغوش پرمهر خود گرفته و نقش پدر و مادر را برای دختر کوچک آن روزها بر عهده گرفته است.
مدیرعامل بنیاد بین المللی مادر هم نتوانست بغض خود را فرو خورد وقتی از غم از دست دادن مادر می گفت ' 43 سال قبل پدرم را از دست دادم احساس یتیمی نکردم، مادر مثل شمعی بود که ما مثل پروانه دورش می چرخیدیم، وقتی 2 سال قبل مادرم را از دست دادم گفتم خدایا الان یتیم شدم'
مادران نمونه یک به یک معرفی شدند و در جایگاه قرار گرفتند، در معرفی مادران نمونه، مسئولان باید در پایین سن منتظر بمانند، هیچ مسئولی روی سن قرار نمی گیرد، آنجا جای مادران است که باید بالاتر از دیگران بایستند و حمایل فیروزه ای بنیاد بین المللی مادر را بر گردن بیاویزند و در پایان، مسئولان می توانند کنار این زنان بزرگ بایستند و با آنها عکس یادگاری بگیرند.
مراسم به پایان رسید و چه بسیار افرادی که شاید در حین برگزاری مراسم قصد کردند از این به بعد بیشتر به مادر سرکشی کنند، دست بوس مادر باشند، قدر مادر را بدانند تا در غیاب مادر، حسرت به دل نمانند.
مراسم بزرگداشت مقام والای مادر به همت بنیاد بین المللی مادر و اداره کل امور بانوان و خانواده استانداری مازندران روز چهارشنبه در ساری برگزار شد و در این مراسم از 23 مادر نمونه مازندرانی قدردانی به عمل امد.
لینک منبع خبر : خبرگزاری ایرنا