بیماری کووید 19 در حال تغییر زندگی خانوادگی است. یونسکو تخمین می زند یک میلیارد و سیصدو هفتاد میلیون کودک در مدرسه یا مهدکودک نیستند و به فعالیت ها و ورزش های گروهی یا زمین های بازی دسترسی ندارند. والدین و مراقبان در تلاشند از راه دور کار کنند و عدهای از والدین قادر به کار و مراقبت از کودکان خود نیستند. درکنارآن، تحمل شرایط قرنطینه برای والدین مشکلاتی به همراه داشته است. از جمله این چالشها فرزندپروری است. همانطور که ما بزرگترها در این شرایط رفتارهایمان تغییراتی داشتهاست، قطعاً کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند، از جمله تغییرات رفتاری آنها میتوان به بیقراری، بی حوصلگی، غمگینی، لجبازی و بدقلقی، اضطراب و ترسهای کودکان اشاره کرد و همین امر منجر به تغییرات خلق و خو و خواب آنها گردیده است. برای بسیاری از والدین ، مشغولنگهداشتن کودکان و ایمنبودن آنها در خانه یک چشمانداز دلهرهآور است. برای کسانی که در خانوارهای کم درآمد و شلوغ زندگی میکنند، این چالشها تشدید میشود. شواهد نشان میدهد که خشونت و آسیب پذیری برای کودکان در دوره تعطیلی مدارس افزایش مییابد. نرخ سوءاستفاده از کودکان در تعطیلی مدارس افزایش مییابد. والدین و کودکان با استرس بالا، هیاهوی رسانهای و ترس زندگی میکنند، و همه این موارد، توانایی تحمل و تفکر طولانی مدت ما را به چالش می کشد.
اما، از طرفی دیگر، این زمان سخت میتواند فرصتی خلاقانه برای ایجاد روابط قویتر با کودکان و نوجوانان فراهم کند. کووید 19 اولین ویروسی نیست که بشریت را تهدید میکند و آخرین ویروس نیز نخواهد بود. ما باید از راهبردهای موثر برای مراقبت و حفاظت از کودکان و خانواده خود استفاده کنیم. وقت اختصاصی گذاشتن برای فرزندان، ارزش و احترام قائل شدن برای آنها، دوری از برخورد پلیسی در منزل، ایجاد فضای مشارکت و همکاری در منزل، بروز رفتارهای توجه برانگیز، تبعیض قائل نشدن بین فرزندان، عدم مقایسه فرزندان با یکدیگر یا دیگران و نداشتن انتظار بیش از حد از جمله مواردی است که باید والدین در تربیت فرزندانشان رعایت کنند. والدین میتوانند با راهکارهایی از قبیل همدلی و درک احساسات کودکان، ابداع بازیهای خانوادگی، داشتن برنامه منظم در خانه و کاهش محرکهای شنیداری و دیداری در منزل (با مرتب و خلوت کردن اتاق ها، اجتناب از آلودگی صوتی و سر و صدا) ارتباط با کیفیت تری با فرزندانشان، خصوصا در این دوران، داشته باشند.